Cianjur en Pangadaran

Ha iedereen,

Vanuit Indonesie dit nieuwe verslag. Vanuit Singapore zijn we een aantal dagen geleden naar Bandung gevlogen. Een klein vliegveldje op Java, waar de vliegtuigen door een man in een oranje hesje op z'n plekje worden geloodst, en waar de bagage gewoon via een doorgeefluik in de muur binnenkomt. Schitterend. Vanaf 't vliegveld gelijk doorgereisd naar Cianjur, waar we zouden verblijven bij een Homestay programma. Onderweg wordt gelijk al duidelijk dat Indonesie weer totaal anders is dan Maleisie (en logisch ook; NL en Frankrijk zijn ook niet hetzelfde). We zien langs de weg veel meer verrijdbare eetstalletjes, engels wordt nauwelijks gesproken en het openbaar vervoer is ook allemaal wat minder georganiseerd. In ieder geval, uiteindelijk belanden we bij Yudi en z'n team in Cianjur. We worden hartelijk ontvangen en krijgen een warme maaltijd voor ons neus. We slapen bij het gezin thuis. De eerste dag gaan we met twee van de Guides (Anto en Randy) op stap naar een rural village. Om daar te komen nemen we het beste vervoermiddel; namelijk de scooter. We springen achterop en zigzaggen langs alle hobbels en kuilen (duidelijk een boerenpaard) en tussen de auto's door. Eenmaal op onze bestemming maken we vanaf daar een schitterende wandeling door de rijstvelden. Uiteraard weet je van foto's hoe het eruit ziet, maar als je er dan zelf doorheen wandelt is het zo mooi! We stoppen bij een van de bamboehuisjes waar we gaan lunchen bij het gezin. De vrouw maakt in haar traditionele keuken op houtvuur in gietijzeren pannen de lunch klaar. Ook laat ze ons zien hoe ze palmsuiker maakt (koken, in laten koken, in bamboe gieten). De lunch is heerlijk en voordat we weer verder wandelen krijgen we nog een massage, niet vervelend. We wandelen weer terug naar de scooters, springen weer achterop en rijden naar onze volgende bestemming. Na een korte wandeling daar hebben we uitzicht op een reuzachtige waterval. Het geluid van het water dat naar beneden davert is enorm. Vervolgens krijgen we een flinke plensbui op ons dak, wat de terugrit per scooter er ook wel spannend op maakt.

De volgende dag in Cianjur gaan we weer op stap. Allereerst 's ochtends met Janti, de zus van Yudi. We gaan naar de lokale markt waar we alle ingredienten shoppen voor het diner wat we vanavond gaan koken met elkaar. Bij verschillende stalletjes haalt Janti haar ingredienten, elk natuurlijk in een nieuw plastic zakje. Voor ons is het bijzonder om te zien hoeveel producten er liggen die wij niet kennen. Een hoop te vragen dus. Daarna op stap met met Gus en Randy. De fishing village is het plan, maar eerst even langs de sportdag van de klas van Gus (hij is namelijk ook Engels leraar), want die moeten een belangrijke voetbalwedstrijd spelen tegen een andere school. Daar aangekomen blijkt het zowel voor ons als voor de kinderen daar een hele belevenis te zijn. De kinderen lopen massaal op ons af; want wij zijn 'bule bule' (blanken/westerlingen) en die zien ze hier niet zo veel. Ze komen allemaal om ons heen staan en na enige tijd durven ze ons te vragen 'wats joer neem?', waarop wij antwoord geven en daarna dezelfde vraag in het sundanees terug stellen (we hebben wat zinnetjes gekregen van Yudi, en wat gestudeerd). De kinderen zijn helemaal lyrisch als wij hun taal spreken, en beginnen te klappen en te juichen. Erg leuk! Ook na anderhalf uur zijn ze nog steeds niet bij ons weg te slaan, en vinden wij het ook wel weer prima om verder te gaan. De fishing village is een mooie ervaring. Op het meer liggen honderden hutjes met fishing farms. Er varen nauwelijks motorbootjes (er wordt gewoon gepeddeld). We krijgen bij een van de huisjes wat drinken en genieten er weer van een fishing spa (alleen zijn de vissen hier wat groter dan in KL, weer een kwartier giechelen dus voordat je gewend bent). Ook nemen we een kijkje bij de cacaoplantage die aan de overkant liggen. De vruchten die aan de bomen groeien nemen allerlei verschillende kleuren aan. Ze beginnen bij groen - geel - rood en uiteindelijk bruin/zwart. Als ze geel zijn kun je ze echter eten als vrucht-zijnde, en dat smaakt ook best lekker! Als we terug zijn gaan we aan het koken. Met Janti bereiden we een aantal gerechten, zoals gefrituurde maisoliebollen (echt heel lekker, we nemen de recepten mee naar huis), beef teriyaki (toch echt anders dan de Japanse variant), chicken curry (mmm!) en nog wat groenten in sausjes. Een heerlijk diner dus en weer lekker slapen.

De dag erop uiteraard weer op stap met de scooter. We reizen af naar een nabijgelegen theeplantage waar we worden rondgeleid en ons verteld wordt over de verschillende soorten thee. Duidelijk wordt ons dat het allemaal afkomstig is van een plant maar dat het proces maakt welke thee het is. Op de plantage wordt ook hard gewerkt (theeblaadjes plukken), alleen door vrouwen. Voglens Gus omdat dit werkje voor mannen toch wel gauw saai zou worden en omdat vrouwen houden van gestructureerd werk. Het is in ieder geval een mooi gezicht, met die ronde hoedjes die ze op hebben en die grote zakken met bladeren die ze met zich meetillen. 's Avonds verkassen we naar het bamboo house waar we ook overnachten. Blijkbaar gaan de zaken van de homestay wel goed, want onlangs hebben ze er een bamboohouse bij laten bouwen. Dit huisje met twee kamers biedt ook ook als overnachtigsplek voor gasten. Er zijn ook twee Britten gearriveerd, dus samen met dit stel genieten wij van heerlijke sate-diner en kletsen we 's avonds nog met Randy over het geloof, voetbal, waarom moslims geen varken eten, geneeswijzen in Indonesie (Randy heeft ooit z'n been gebroken, een traditionele massage was voor hem de oplossing), populaire muziek in indonesie (en gelijk even opzoeken op youtube, want het bamboohouse heeft gewoon wifi, en de britten een Ipad). Erg leuk om zo met elkaar te praten over van alles en nog wat.

De volgende ochtend nemen we afscheid van elkaar. Het was een heel bijzondere ervaring om zo lokaal bij een gezin te verblijven en op pad te gaan. Heel persoonlijk en superleuk! We reizen vanaf Cianjur naar Pangadaran. Dat blijkt tegen verwachting in weer een flinke reis te zijn. We komen 's avonds laat aan bij ons hotel in Pangadaran, waar gelukkig nog wel een plekje is. We maken in de hangout kennis met een NL meisje die ter plekke met Ipin (surfleraar) een surfles afspreekt. Wij sluiten aan. De volgende dag stappen we dus het strand op, krijgen we allemaal een lekker strak lycra shirtje (Indonesisch maatje XL is toch wat anders) en een surfboard. Eerst oefenen we droog. Ipin vertelt ons dat we onze voeten aan het eind van de plank moeten klemmen, en dat als de golf eraan komt je moet starten met peddelen. Vervolgens moet je, als je in de golf zit, proberen te staan. En dan mogen we voor het 'echie'. Tegen verwachting in lukt het al snel om daadwerkelijk te golf surfen. Goed, wij hebben wel de beginnersplanken en wellicht zijn de golven hier ook voor beginners, maar toch! Het is zo'n vette ervaring als je op die golf staat en je balans weet te houden! Het is wel flink vermoeiend, want na elke golf moet je natuurlijk weer de zee in lopen en er staat een flinke stroming. Bovendien krijg je continu weer golven over je heen en is het dus regelmatig zoutwaterhappen. Maar wij kunnen er geen genoeg van krijgen. Na een korte break nog even door. Heerlijke dag zo! 's Avonds gaan we op stap met onze surfgroep (met het NL meisje en Frans, alhoewel zijn naam het niet doet vermoeden komt hij gewoon uit Jakarta, en Lucas een jongen uit Zwitserland). Ipin heeft ons aangeraden om naar de lokale vismarkt te gaan, waar je ook vis kunt eten. Aangezien het wel een stukje lopen is huren we een scooter bij het hotel. Alhoewel we nog nooit gereden hebben is dat allemaal geen probleem, eens moet de eerste keer zijn. En eigenlijk gaat dat ook best wel prima. Het is wel even wennen, sturen is best lastig op zo'n log ding en eigenlijk hebben we ook geen idee hoe de verkeersregels hier werken. Maar we komen veilig aan en kiezen een lekkere vis uit. Die krijgen we geserveerd met rijst en een lekker sausje en Frans trakteert ons (we zijn immers te gast in zijn land, en dat doe je dan). Heel vriendelijk.

Vandaag zijn we wederom gaan surfen. Na een heerlijk banana pancake ontbijtje trouwens met chocoladesaus, mmmm! De golven waren iets ruiger dan gister, dus weer even wennen. Maar wederom weer heel erg leuk! Lekker een late lunch nasi goreng. Heerlijk! Vandaag is het ook iets minder klam en warm dan gister, dus goed uit te houden. Zo maar eens even wat eten. Morgen gaan we naar yogyakarta. Wij houden het hier nog wel even uit!

Groetjes aan jullie allen,
Liefs

Bram en Anouk